Een familieherinnering
Op 6 december 2024 was de begrafenis van tante Eline. Ze was getrouwd met Joop Noordhoek, de jongste broer van mijn vader. Eline en Joop hebben elkaar begin jaren ’60 ontmoet op een Rotary-exchange in Californië in de Verenigde Staten. Eline kwam uit Denemarken (daar geboren als 100% Groenlandse), Joop in Nederland. Uiteindelijk koos Joop ervoor om zijn geliefde te volgen naar Denemarken. Toch is de band met Nederland gebleven, zeker ook tussen Joop en Eline en mijn ouders. Meestal kwamen zij met hun twee dochters, Ida en Tineke, over naar Nederland. Op een gegeven moment zou dat een jaarlijkse ‘Noordhoek-reünie’ worden. Veel minder bezochten wij Denemarken, maar het gebeurde wel. Het laatste bezoek was afgelopen voorjaar, in mei. Toen wisten we al langer dat het met Eline niet goed ging: Alzheimer deed haar slopende werk. We bezochten Denemarken op hetzelfde moment dat Ida haar 60e verjaardag vier, haar muzikale zus Tineke met haar gezin een concert gaf en we met zowel oom Joop als met tante Eline nog even echt contact hadden. Een half jaar later volgde het telefoontje uit Denemarken dat Eline was overleden.
In Denemarken is geen traditie om te spreken bij de dood van een overledene. Dat hoefde ook niet. Tot had ik behoefte kreeg om een gedicht te schrijven voor het geval er toch een moment zou komen. Daar is onderstaand gedicht uit voortgekomen. De twee eerste foto’s komen uit 8 mm filmpjes die ik recent heb gedigitaliseerd, de derde foto heb ik genomen tijdens de bijeenkomst in mei. Het gedicht zelf roept gemengde gevoelens op. Bewust heb ik mij beperkt tot drie momenten en daar mag iedereen een eigen indruk aan ontlenen. So far, so good. Uit oude 8 mm filmpjes en een eigen foto heb ik illustraties gehaald. Maar om in elke strofe tegelijk een tijdsbeeld en een moment te beschrijven is wat veel voor mijn schrijfvermogen. Tussen rijmplankjes in probeer ik mijn beelden te geven. Het gaat er vooral om dat de lezer dat de lezer na afloop weet: wat een bijzondere vrouw.
Tante Eline
One face, three times the past
of an aunt, a lady from Denmark
One face, three times that last
Framed moments of an aunt, a ‘tante’, named Eline
The first time from when she was younger
So much younger than today
The Beatles ruled
Frank Sinatra crooned
As I watched a black and white movie of
four young people on a ferry
Recently married they
showed the world, a bit shy, who was pretty
My father was the movie maker
My mother made an entrance like a star
But it was my aunt and uncle that caught my attention
My uncle looking like a young Kennedy from afar
And my aunts eyes holding my attention
The second moment is
a glimpse from another time
The seventies
When our hair was long
And our pants were wide
The music rocked
The world was shocked
But nothing really rhymed
Or was, in my teenage eyes,
clearly defined
Two brothers and their wives
Three Dutch, one Dane, would meet
And come together for once in Denmark
We were shown the tourists sights
Of course, the Vikings might
But in the evening when we Dutch children talked
We somehow also saw the change you Danish brought
Because aunt Eline was ahead in so many ways
Just like my mother she was a working woman
But to be a DENTIST sounded bizarre
And on top of that: she smoked CIGARS!
So back from planet Denmark
That’s what we remembered
She very much being our aunt with kind eyes
The third memory is the last
From a not so distant past
It’s from a wonderful day
last May, at Ida’s 60th birthday
With laughter and her sister’s music in the air
And Eline sitting in a chair
Just being there
It all felt so alright
and somehow giving hope
I smiled because, as always, she apologized
that her Dutch was no longer good
While I still understood far less Danish than I should
You see, on balance there was too little balance
between her and the family Noordhoek
She, Joop and the children came so much more than we could
But in this, as in other, more important points,
She came, tried, talked and was there
Just like in all those years she was there
for us, her extended Noordhoek family
So now, with a memory of kind eyes
I leave her sitting in that chair
Goodbye Eline, you were there
Peter Noordhoek